Ieder jaar in mei vieren interne auditors van over heel de wereld feest! Want mei staat gekend als ‘International Internal Audit Awareness month’. Veel geauditeerden hopen waarschijnlijk dat hun interne auditor een grote kater overhoudt aan dat feestje. Want zeg nu zelf: de interne auditor is niet de meest geliefde functie in een onderneming. Heel vaak is die mening gebaseerd op vooroordelen en misvattingen over de interne auditfunctie. Wij willen ons steentje bijdragen om deze de wereld uit te helpen. Vandaar: 4 mythes over interne audit ontkracht!

Mythe 1: Auditor = cijferneuker

De eerste misvatting over interne auditors gaat over hun achtergrond. Al te vaak wordt er gedacht dat interne auditors allemaal financieel geschoold zijn, dat hun aandacht voornamelijk uitgaat naar de correctheid van de financiële rapportering. Niets is minder waar, want net zoals een interne audit zowat elk aspect van het bedrijfsleven kan omvatten, zo veel verschillende achtergronden kan een interne auditor hebben.

Al schuilt er achter deze mythe ook een vleugje waarheid: vaak hebben interne auditors inderdaad een financiële (controle) achtergrond en dat komt handig van pas tijdens een interne audit. Want meestal hebben deze ‘financiële’ mensen een analytische en kritische mindset, wat een noodzakelijke vaardigheid van een interne auditor is.

Mythe 2: Auditors zijn muggenzifters en foutenzoekers

Interne auditors zijn zoals hyena’s, ze trekken de bedrijfsprocessen in kleine stukjes uiteen, zoeken naar de kleinste fout en maken de reputatie van de mensen die dagelijks de processen in goede banen leiden met de grond gelijk. Vaak wordt er lacherig over gedaan en is deze opvatting het onderwerp van mopjes over interne audit. Maar ‘al lachend zegt een zot de waarheid’ en dus leeft deze mythe over interne audit ook verder in de hoofden van vele mensen.

Interne auditors zijn echter allesbehalve muggenzifters en mierenneukers, maar focussen op de voornaamste risico’s van een onderneming. Gezien de capaciteit van interne audit beperkt is, wordt een auditplan opgezet gebaseerd op een risicoanalyse van de onderneming. En geloof ons vrij: iedere interne auditor rapporteert liever een bevinding die resulteert in een kostenbesparing van een paar miljoen dan een foutje dat de onderneming een paar 100 euro gekost heeft.

Mythe 3: ‘Whatever you do, don’t tell internal audit’

‘Vertel vooral niets zelf aan interne audit, als ze er zelf niet om vragen’ is een advies dat soms wel eens gelezen wordt in survivalgidsen voor geauditeerden. Spijtig genoeg doet deze aanpak de audit meer slecht dan goed. Het zorgt voor een minder efficiënte audit en een verspilling van iedereens kostbare tijd. Als auditors vermoeden dat een geauditeerde opzettelijk informatie verbergt, zullen ze de scope van een audit net gaan uitbreiden om na te gaan in hoeverre er belangrijke informatie niet gerapporteerd wordt.  

Het doel van een interne audit is om toegevoegde waarde te bieden door de interne processen te verbeteren. Informatie weglaten is dus tegen ieders belang in, vooral dit van de onderneming zelf!

Mythe 4: Interne audit is het openbaar ministerie van een onderneming

Net zoals het openbaar ministerie in het belang van de maatschappij personen beschuldigt en een straf vordert, doet de interne auditfunctie dit in een onderneming. De beste auditrapporten worden echter geschreven in samenwerking met de geauditeerde en zijn niet beschuldigend van toon. Wanneer een auditor agressief of beschuldigend overkomt, zullen de bevindingen vaker op weerstand stuiten. Een bevinding is een opportuniteit tot verbetering en het bereiken van doelstellingen, dat is de essentie van interne audit! 

Jolien Vromant - 27 mei 2020